Back شما اینجا هستید: صفحه اصلی یادداشت همزبانی از همدلی کاراتر است

همزبانی از همدلی کاراتر است

امروزه برخی ضرب‌المثل‌ها در گذر زمان و مکان تغییر می‌کنند؛ یادم هست در قسمتی از برنامه‌های دور همی، مهران مدیری به معکوس شدن ضرب‌المثل‌ها در عالم سیاست و اقتصاد پرداخت.

وی مثالی از ضرب المثل "بار کج به منزل نمی‌رسد" را به میان آورد و گفت مورد داریم که بار کج به منزل که هیچ تا کانادا هم رفت و رسید یا مثالی دیگر زد که " با نردبان به آسمون نمیشه رفت"  و گفت که این مورد بستگی به نردبان دارد؛ نردبانی هست که طرف هر قدر از آن بالا می‌رود به جایی نمی‌رسد و نردبان‌هایی هم هستند که در اوج جوانی به یکباره تو را به آن بالاها رسانده و می‌نشانند و در کل به این بستگی دارد که نردبان را به کدام دیوار تکیه داده باشی!

در باب این مثال‌ها و مواردی که ذکر شد، در استان خودمان نیز مثال زنده بسیار است اما فعلا در این یادداشت قصد ورود به این مقوله را نداریم و مثال‌های نقض در زمینه سایر ضرب‌المثلها نیز در عصر حاضر بسیار است اما موردی که با توجه به شرایط کنونی می‌خواهیم به آن بپردازیم که شاید زبان حال بسیاری از دلسوزان و افراد توانای دور مانده از فضای اجرایی و مدیریتی کشور و استان باشد؛ نقض ضرب المثل "همدلی از همزبانی بهتر است" می‌باشد.

چه کسی می‌تواند باور کند که یک غیر بومی در یک هر منطقه‌ای بخواهد دلسوزتر از افراد بومی خدمت کند؟

آیا می‌توان در سطوح بالاتر باور کرد و پذیرفت که مثلا یک رییس جمهور غیرایرانی برای اداره ایران دلسوزتر از یک رجل سیاسی ایرانی ظاهر شود؟

یا اصلا حتی اگر بر فرض محال این مساله پذیرفته شود، آیا می‌توان به تعهد، تعصب، و همدلی چنین فردی که هیچ دلبستگی به این آب و خاک ندارد و شناخت کاملی هم به طور قطع از زیرمجموعه‌ها و توانمندی‌های سیستم حاکمیتی ندارد، امید داشت؟

فردی که ساکن و بومی یک منطقه نیست و بعد از پایان کار، منطقه را ترک و راهی دیار خود می‌شود و دیگر قرار نیست که چشم در چشم مردم و ساکنان آن منطقه باشد، آیا دغدغه زیادی برای نوع عملکرد خود در دوران مسئولیت دارد؟

قطعا که پاسخ همه اینها خیر است؛ حال در سطوح پائینتر استثنائاتی هم هست و گاهی ممکن است یه فرد با قابلیت مدیریتی بالا، این امکان و توان را داشته باشد که با بهره‌گیری از توان نیروهای توانا، آگاه و بومی، عملکرد قابل قبولی را ارئه دهد اما حضور گروهی مدیران در سطوح اول و میانی از طیف‌های غیر بومی در هر منطقه‌ای، قطعا بهره‌وری و کارایی بالایی را در خروجی کار به نمایش نخواهد گذاشت.

امروزه اما زبان بر دل ارجح‌تر شده و همزبانی یا گاهی حتی چرب‌زبانی از همدلی و دلسوزی و تعهد، در انتصابات مهمتر است؛ البته منظور از همزبانی در این ضرب‌المثل این است که فردی در کلام، خود را همسو نشان دهد در حالی که دلش با شما و کار شما یکی نباشد اما همزبانیِ این روزها که بر همدلی چیره شده، چیز دیگری غیر از این رویکرد است که برداشت آن را بر عهده مخاطب می‌گذاریم.

به قول حضرت حافظ:

من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست

تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

علی ثقفی - مدیرمسئول

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن